PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu (³), w świetle jednolitego tekstu zatwierdzonego przez Komitet Pojednawczy 9 kwietnia 2003 r.,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Częstotliwość występowania wypadków w lotnictwie cywilnym pozostawała w ciągu ostatniej dekady dość stała; niemniej jednak istnieje obawa, że przewidywany wzrost ruchu może w najbliższej przyszłości prowadzić do wzrostu liczby wypadków.

(2) Dyrektywa Rady 94/56/WE z dnia 21 listopada 1994 r. ustanawiająca podstawowe zasady regulujące postępowanie w dochodzeniu przyczyn wypadków i incydentów w lotnictwie cywilnym (⁴) jest ukierunkowana na zapobieganie wypadkom przez ułatwianie sprawnego przeprowadzania badań.

(3) Jak wykazało doświadczenie, często jeszcze przed wystąpieniem wypadku miał miejsce szereg incydentów i występowały liczne inne braki, wskazujące na istnienie zagrożeń dla bezpieczeństwa.

(4) Poprawa bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym wymaga lepszej znajomości tych zdarzeń w celu ułatwienia analiz i monitorowania tendencji umożliwiających podjęcie działań korygujących.

(5) Gdy zdarzenie dotyczy statku powietrznego zarejestrowanego w Państwie Członkowskim lub eksploatowanego przez przedsiębiorstwo mające siedzibę w Państwie Członkowskim, takie zdarzenie należy zgłosić, nawet jeśli miało miejsce poza terytorium Wspólnoty.

(6) Każde z Państw Członkowskich ustanawia obowiązkowe systemy zgłaszania.

(7) Różne kategorie personelu pracującego w lotnictwie cywilnym po zaobserwowaniu zdarzenia lotniczego powinny o tym powiadomić w celu zapobiegania wypadkom lub podobnym zdarzeniom w przyszłości.

(8) Wymiana informacji o takich zdarzeniach bardzo podniosłaby efektywność wykrywania potencjalnych zagrożeń.

(9) Niezbędne jest oprogramowanie dla wymiany informacji między różnymi systemami.

(10) Informacja na temat bezpieczeństwa powinna być dostępna dla wszystkich podmiotów, którym powierzono zarządzanie bezpieczeństwem lotnictwa cywilnego lub badanie wypadków i incydentów we Wspólnocie, i jeśli to właściwe, dla osób, które mogą uczyć się na jej podstawie i podejmować lub inicjować konieczne działania mające na celu poprawę bezpieczeństwa.

(11) Zbieranie delikatnych z natury informacji o bezpieczeństwie wymaga zagwarantowania jej poufności, ochrony źródeł oraz zachowania poufności ze strony personelu pracującego w lotnictwie cywilnym.

(12) Ogólne informacje o stanie bezpieczeństwa lotniczego powinny być przekazywane opinii publicznej.

(13) Należy przygotować właściwe środki w celu umożliwienia ustanowienia poufnych systemów zgłaszania.

(14) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przyjmuje się zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁵).

(15) Należy zapewnić spójność z wymaganiami zawiadamiania technicznego, opracowanymi przez krajowych ekspertów z Eurocontrolu i Organizacji Zrzeszenia Władz Lotniczych. Wykaz zgłaszanych zdarzeń powinien uwzględniać prace obu podanych wyżej organizacji europejskich. Należy wziąć pod uwagę także opracowania wykonane w ramach Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego.

(16) Ponieważ cel proponowanego działania, mianowicie poprawa bezpieczeństwa lotniczego, nie może być w wystarczającym stopniu osiągnięty przez Państwa Członkowskie, dlatego że używane przez nie niezależne systemy zgłaszania są mniej skuteczne niż działania skoordynowanej sieci wymiany informacji umożliwiające wcześniejszą identyfikację mogących występować problemów z bezpieczeństwem, można osiągnąć go lepiej na poziomie Wspólnoty, która może przyjmować środki zgodnie z określoną w art. 5 Traktatu zasadą pomocniczości. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym samym artykule, niniejsza dyrektywa ogranicza się jedynie do takich środków, które są niezbędne, aby osiągnąć zamierzone cele,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Cel

Celem niniejszej dyrektywy jest przyczynienie się do poprawy bezpieczeństwa lotniczego przez zapewnienie zgłaszania zbierania, przechowywania, ochrony i rozpowszechniania istotnych informacji o bezpieczeństwie.

Jedynym celem zgłaszania zdarzeń jest zapobieganie wypadkom i incydentom, a nie obciążanie winą lub odpowiedzialnością.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy:

1. „zdarzenie” oznacza przerwę w działaniu, wadę, uszkodzenie lub inne nieregularne okoliczności, które wpłynęły lub mogły wpłynąć na bezpieczeństwo lotu, ale nie spowodowały wypadku lub poważnego incydentu, zwanego dalej „wypadkiem lub poważnym incydentem”, zgodnie z definicją podaną w art. 3 lit. a) i k) dyrektywy 94/5 6/WE;

2. „usunięcie danych osobowych” oznacza usunięcie z przedkładanych zgłoszeń wszystkich szczegółów osobistych dotyczących osoby zgłaszającej oraz szczegółów technicznych, które mogłyby prowadzić do identyfikacji osoby zgłaszającej lub stron trzecich którym te informacje mogłyby zaszkodzić.

Artykuł 3

Zakres

1. Niniejszą dyrektywę stosuje się do zdarzeń zagrażających statkowi powietrznemu lub zdarzeń, które, jeśli nie zostaną skorygowane, mogłyby stworzyć niebezpieczeństwo dla statku powietrznego, osób w nim się znajdujących lub jakichkolwiek innych osób. Wykaz przykładów takich zdarzeń znajduje się w załącznikach I i II.

2. [1] Komisja może zadecydować o zmianie załączników w celu rozszerzenia lub zmiany przykładów. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 10 ust. 3.

3. Jest zrozumiałe, że stosowanie niniejszej dyrektywy do portu lotniczego w Gibraltarze pozostaje bez uszczerbku dla odpowiednich sytuacji prawnych Królestwa Hiszpanii oraz Wielkiej Brytanii w odniesieniu do sporów dotyczących suwerenności terytorium, na którym port lotniczy jest położony.

4. Stosowanie niniejszej dyrektywy do portu lotniczego Gibraltar jest wstrzymane do momentu wejścia w życie porozumień zawartych we wspólnej deklaracji ministrów spraw zagranicznych Królestwa Hiszpanii i Wielkiej Brytanii z dnia 2 grudnia 1987 r. Rządy Hiszpanii i Wielkiej Brytanii poinformują Radę o dacie wprowadzenia w życie.

Artykuł 4

Zgłaszanie obowiązkowe

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby wszystkie podane niżej osoby przy wykonywaniu swych funkcji zgłaszały zdarzenia podane w art. 3 właściwym organom określonym w art. 5 ust. 1:

a) użytkownik lub dowódca statku powietrznego napędzanego silnikiem turbinowym albo używanego do transportu publicznego, eksploatowanego przez przedsiębiorstwo, któremu Państwo Członkowskie zapewnia nadzór nad bezpieczeństwem eksploatacji;

b) osoba prowadząca przedsiębiorstwo zajmujące się pod nadzorem Państwa Członkowskiego projektowaniem, produkcją, utrzymaniem lub modyfikowaniem statków powietrznych o napędzie turbinowym lub do transportu publicznego albo jakichkolwiek przeznaczonych do nich urządzeń lub części;

c) osoba podpisująca świadectwo obsługi technicznej lub dopuszczenia do eksploatacji statku powietrznego o napędzie turbinowym albo przeznaczonego do transportu publicznego lub jakichkolwiek przeznaczonych do nich urządzeń albo części, pod nadzorem Państwa Członkowskiego;

d) osoba wykonująca funkcję wymagającą upoważnienia jej przez Państwo Członkowskie, np. kontroler ruchu powietrznego lub urzędnik informujący o lotach;

e) dyrektor portu lotniczego objętego rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2408/92 z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie dostępu przewoźników lotniczych Wspólnoty do wewnątrzwspólnotowych tras lotniczych (⁶);

f) osoba pełniąca funkcję związaną z instalowaniem, modyfikowaniem, obsługą techniczną, naprawami, naprawami głównymi, kontrolą w locie lub inspekcją lotniczych instalacji nawigacyjnych, za których bezpieczeństwo odpowiada Państwo Członkowskie;

g) osoba pełniąca funkcję związaną z naziemną obsługą statków powietrznych, w tym tankowanie paliwa, serwisowanie, przygotowywanie list ładunkowych, załadunek, odladzanie i holowanie w porcie lotniczym, objętą rozporządzeniem (EWG) nr 2408/92.

2. Państwa Członkowskie mogą zachęcać do dobrowolnego zgłaszania zdarzeń określonych w art. 3 ust. 1 przez każdą osobę pełniącą przy innych działaniach lotnictwa cywilnego funkcje podobne do wymienionych w ust. 1.

Artykuł 5

Zbieranie i przechowywanie informacji

1. Państwa Członkowskie wyznaczają jeden lub więcej właściwych organów do wprowadzenia mechanizmu zbierania, oceny, przetwarzania i przechowywania zdarzeń zgłaszanych zgodnie z art. 4.

Odpowiedzialność za to można powierzyć działającym bezstronnie następującym organom:

a) organom krajowego lotnictwa cywilnego; i/lub

b) organom śledczym lub podmiotom ustanowionym na mocy art. 6 dyrektywy 94/56/WE; i/lub

c) jakiemukolwiek innemu niezależnemu organowi lub podmiotowi, któremu ta funkcja jest powierzona.

Jeśli Państwo Członkowskie wyznacza więcej niż jeden organ lub podmiot, to jeden z nich wyznacza jako punkt kontaktowy wymiany informacji wymieniony w art. 6 ust. 1.

2. Właściwe organy przechowują zebrane zgłoszenia w swoich bazach danych.

3. W bazach tych przechowywane są również dane o wypadkach i poważnych incydentach.

Artykuł 6

Wymiana informacji

1. Państwa Członkowskie biorą udział w wymianie danych, udostępniając właściwym organom innych Państw Członkowskich i Komisji wszystkie dotyczące bezpieczeństwa informacje przechowywane w bazach danych określonych w art. 5 ust. 2.

Bazy danych są zgodne z oprogramowaniem opisanym w ust. 3.

2. Otrzymując zgłoszenie o zdarzeniu, właściwy organ mianowany zgodnie z art. 5 ust. 1 wprowadza go do baz danych i w każdym przypadku, kiedy to niezbędne, zawiadamia właściwy organ Państwa Członkowskiego, w którym zdarzenie miało miejsce, w którym statek powietrzny jest zarejestrowany, w którym statek powietrzny został wyprodukowany i/lub w którym użytkownik jest certyfikowany.

3. Szczególne oprogramowanie do celów niniejszej dyrektywy opracowuje Komisja. Komisja bierze wtedy pod uwagę zapewnienie zgodności z oprogramowaniem już istniejącym w Państwach Członkowskich. Właściwe organy mogą wykorzystywać to oprogramowanie przy prowadzeniu własnych baz danych.

4. Komisja przyjmuje właściwe środki ułatwiające wymianę informacji określonej w ust. 1 zgodnie z procedurą określoną w art. 10 ust. 2.

Artykuł 7

Rozpowszechnianie informacji

1. Każdy podmiot, któremu powierzono zarządzanie bezpieczeństwem lub badanie wypadków i incydentów lotniczych w lotnictwie cywilnym Wspólnoty, ma dostęp do informacji o zdarzeniach zebranych i uzyskanych w drodze wymiany zgodnie z art. 5 i 6, co umożliwia mu wyciąganie wniosków w odniesieniu do bezpieczeństwa na podstawie zgłaszanych zdarzeń.

2. [2] Bez uszczerbku dla praw dostępu społeczeństwa do dokumentów Komisji, jak ustanowiono w rozporządzeniu (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁷), Komisja przyjmuje z własnej inicjatywy środki upowszechniania zainteresowanym stronom informacji określonych w ust. 1 i związane z tym warunki. Środki te, zarówno ogólne, jak i o charakterze indywidualnym, wynikają z potrzeby:

– dostarczenia osobom i organizacjom informacji, których potrzebują do poprawy bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym,

– ograniczania rozpowszechniania informacji do zakresu, w jakim jest ona konieczna dla jej użytkowników, w celu zapewnienia właściwej jej poufności.

Szczegółowe środki przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 10 ust. 2.

Środki ogólne, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 10 ust. 3.

Decyzja o rozpowszechnianiu informacji zgodnie z niniejszym ustępem ogranicza ją do zakresu, w jakim jest ona konieczna dla jej użytkownika, bez uszczerbku dla przepisów art. 8.

3. Aby poinformować społeczeństwo o poziomie bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym, Państwa Członkowskie mogą przynajmniej raz do roku publikować przegląd bezpieczeństwa zawierający informacje o typach zdarzeń zebranych przez ich system obowiązkowego zgłaszania. Państwa Członkowskie mogą również publikować zgłoszenia z usuniętymi danymi osobowymi.

Artykuł 8

Ochrona informacji

1. Państwa Członkowskie przyjmują zgodnie ze swoim ustawodawstwem krajowym niezbędne środki, zapewniające właściwą poufność informacji otrzymywanych na podstawie art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1. Państwa Członkowskie wykorzystują te informacje tylko do celów niniejszej dyrektywy.

2. Niezależnie od typu lub klasyfikacji zdarzenia i wypadku lub poważnego incydentu, we wspomnianej w art. 5 ust. 2 bazie danych nigdy nie rejestruje się nazwisk i adresów osób.

3. Bez uszczerbku dla mających zastosowanie przepisów prawa karnego Państwa Członkowskie powstrzymują się od wszczynania procedury sądowej w odniesieniu do popełnionych bez premedytacji lub niezamierzonych naruszeń prawa, o których dowiedziały się tylko dlatego, że zostały zgłoszone zgodnie z krajowym programem obowiązkowego zgłaszania, co jednak nie dotyczy przypadków rażącego niedbalstwa.

4. Zgodnie z określonymi w prawie krajowym procedurami oraz praktykami Państwa Członkowskie zapewniają, że pracownicy zgłaszający incydenty, o których mogli wiedzieć, nie podlegają żadnym szkodliwych dla nich działaniom ze strony ich pracodawcy.

5. Artykuł niniejszy stosuje się bez uszczerbku dla krajowych przepisów dotyczących dostępu do informacji przez organy sądowe.

Artykuł 9

Zgłaszanie dobrowolne

1. Oprócz ustanowionego art. 4 i 5 systemu zgłaszania obowiązkowego Państwa Członkowskie mogą wyznaczyć jeden lub więcej organów lub podmiotów do ustanowienia systemu zgłaszania dobrowolnego, zbierającego i analizującego informacje o zaobserwowanych w lotnictwie nieprawidłowościach, które nie wymagają zgłaszania w systemie zgłaszania obowiązkowego, ale które zgłaszający odczuwa jako zagrożenie bieżące lub potencjalne.

2. Jeśli Państwo Członkowskie decyduje się na ustanowienie systemu zgłaszania dobrowolnego, ustanawia warunki usunięcia danych osobowych przedkładanych w ramach tego systemu raportów, prowadzonego przez jeden lub więcej organów lub podmiotów, które wyznaczyło zgodnie z ust. 1.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że wynikająca z analizy zgłaszania poufnego odpowiednia informacja o bezpieczeństwie, z usuniętymi danymi osobowymi, jest przechowywana i udostępniana wszystkim stronom w celu użycia do poprawy bezpieczeństwa lotniczego.

Artykuł 10

Komitet

[3] 1. Komisja jest wspomagana przez komitet ustanowiony na podstawie art. 12 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3922/91 z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie harmonizacji wymagań technicznych i procedur administracyjnych w dziedzinie lotnictwa cywilnego (⁸).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

Termin określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

Artykuł 11

Stosowanie

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do 4 lipca 2005 r. Niezwłocznie informują o tym Komisję.

Środki przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 12

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 13

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 13 czerwca 2003 r.

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu (³), w świetle jednolitego tekstu zatwierdzonego przez Komitet Pojednawczy 9 kwietnia 2003 r.,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Częstotliwość występowania wypadków w lotnictwie cywilnym pozostawała w ciągu ostatniej dekady dość stała; niemniej jednak istnieje obawa, że przewidywany wzrost ruchu może w najbliższej przyszłości prowadzić do wzrostu liczby wypadków.

(2) Dyrektywa Rady 94/56/WE z dnia 21 listopada 1994 r. ustanawiająca podstawowe zasady regulujące postępowanie w dochodzeniu przyczyn wypadków i incydentów w lotnictwie cywilnym (⁴) jest ukierunkowana na zapobieganie wypadkom przez ułatwianie sprawnego przeprowadzania badań [1].

(3) Jak wykazało doświadczenie, często jeszcze przed wystąpieniem wypadku miał miejsce szereg incydentów i występowały liczne inne braki, wskazujące na istnienie zagrożeń dla bezpieczeństwa.

(4) Poprawa bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym wymaga lepszej znajomości tych zdarzeń w celu ułatwienia analiz i monitorowania tendencji umożliwiających podjęcie działań korygujących.

(5) Gdy zdarzenie dotyczy statku powietrznego zarejestrowanego w Państwie Członkowskim lub eksploatowanego przez przedsiębiorstwo mające siedzibę w Państwie Członkowskim, takie zdarzenie należy zgłosić, nawet jeśli miało miejsce poza terytorium Wspólnoty.

(6) Każde z Państw Członkowskich ustanawia obowiązkowe systemy zgłaszania [2].

(7) [3] Różne kategorie personelu pracującego w lotnictwie cywilnym po zaobserwowaniu zdarzenia lotniczego powinny o tym powiadomić w celu zapobiegania wypadkom lub podobnym zdarzeniom w przyszłości.

(8) Wymiana informacji o takich zdarzeniach bardzo podniosłaby efektywność wykrywania potencjalnych zagrożeń.

(9) Niezbędne jest oprogramowanie dla wymiany informacji między różnymi systemami.

(10) [4] Informacja na temat bezpieczeństwa powinna być dostępna dla wszystkich podmiotów, którym powierzono zarządzanie bezpieczeństwem lotnictwa cywilnego lub badanie wypadków i incydentów we Wspólnocie, i jeśli to właściwe, dla osób, które mogą uczyć się na jej podstawie i podejmować lub inicjować konieczne działania mające na celu poprawę bezpieczeństwa.

(11) Zbieranie delikatnych z natury informacji o bezpieczeństwie wymaga zagwarantowania jej poufności, ochrony źródeł oraz zachowania poufności ze strony personelu pracującego w lotnictwie cywilnym.

(12) Ogólne informacje o stanie bezpieczeństwa lotniczego powinny być przekazywane opinii publicznej.

(13) Należy przygotować właściwe środki w celu umożliwienia ustanowienia poufnych systemów zgłaszania.

(14) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przyjmuje się zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁵).

(15) Należy zapewnić spójność z wymaganiami zawiadamiania technicznego, opracowanymi przez krajowych ekspertów z Eurocontrolu i Organizacji Zrzeszenia Władz Lotniczych. Wykaz zgłaszanych zdarzeń powinien uwzględniać prace obu podanych wyżej organizacji europejskich. Należy wziąć pod uwagę także opracowania wykonane w ramach Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego [5].

(16) Ponieważ cel proponowanego działania, mianowicie poprawa bezpieczeństwa lotniczego, nie może być w wystarczającym stopniu osiągnięty przez Państwa Członkowskie, dlatego że używane przez nie niezależne systemy zgłaszania są mniej skuteczne niż działania skoordynowanej sieci wymiany informacji umożliwiające wcześniejszą identyfikację mogących występować problemów z bezpieczeństwem, można osiągnąć go lepiej na poziomie Wspólnoty, która może przyjmować środki zgodnie z określoną w art. 5 Traktatu zasadą pomocniczości. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym samym artykule, niniejsza dyrektywa ogranicza się jedynie do takich środków, które są niezbędne, aby osiągnąć zamierzone cele,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Cel

[6] Celem niniejszej dyrektywy jest przyczynienie się do poprawy bezpieczeństwa lotniczego przez zapewnienie zgłaszania zbierania, przechowywania, ochrony i rozpowszechniania istotnych informacji o bezpieczeństwie.

Jedynym celem zgłaszania zdarzeń jest zapobieganie wypadkom i incydentom, a nie obciążanie winą lub odpowiedzialnością.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy:

1. „zdarzenie” oznacza przerwę w działaniu, wadę, uszkodzenie lub inne nieregularne okoliczności, które wpłynęły lub mogły wpłynąć na bezpieczeństwo lotu, ale nie spowodowały wypadku lub poważnego incydentu, zwanego dalej „wypadkiem lub poważnym incydentem”, zgodnie z definicją podaną w art. 3 lit. a) i k) dyrektywy 94/5 6/WE;

2. „usunięcie danych osobowych” oznacza usunięcie z przedkładanych zgłoszeń wszystkich szczegółów osobistych dotyczących osoby zgłaszającej oraz szczegółów technicznych, które mogłyby prowadzić do identyfikacji osoby zgłaszającej lub stron trzecich którym te informacje mogłyby zaszkodzić.

Artykuł 3

Zakres

1. Niniejszą dyrektywę stosuje się do zdarzeń zagrażających statkowi powietrznemu lub zdarzeń, które, jeśli nie zostaną skorygowane, mogłyby stworzyć niebezpieczeństwo dla statku powietrznego, osób w nim się znajdujących lub jakichkolwiek innych osób. [7] Wykaz przykładów takich zdarzeń znajduje się w załącznikach I i II.

2. Komisja może, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 10 ust. 2, zadecydować o zmianie załączników w celu rozszerzenia lub zmiany przykładów.

3. Jest zrozumiałe, że stosowanie niniejszej dyrektywy do portu lotniczego w Gibraltarze pozostaje bez uszczerbku [8] dla odpowiednich sytuacji prawnych Królestwa Hiszpanii oraz Wielkiej Brytanii w odniesieniu do sporów dotyczących suwerenności terytorium, na którym port lotniczy jest położony.

4. Stosowanie niniejszej dyrektywy do portu lotniczego Gibraltar jest wstrzymane do momentu wejścia w życie porozumień zawartych we wspólnej deklaracji ministrów spraw zagranicznych Królestwa Hiszpanii i Wielkiej Brytanii z dnia 2 grudnia 1987 r. Rządy Hiszpanii i Wielkiej Brytanii poinformują Radę o dacie wprowadzenia w życie.

Artykuł 4

Zgłaszanie obowiązkowe

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby wszystkie podane niżej osoby przy wykonywaniu swych funkcji [9] zgłaszały zdarzenia podane w art. 3 właściwym organom określonym w art. 5 ust. 1:

a) użytkownik lub dowódca statku powietrznego napędzanego silnikiem turbinowym albo używanego do transportu publicznego, eksploatowanego przez przedsiębiorstwo, któremu Państwo Członkowskie zapewnia nadzór nad bezpieczeństwem eksploatacji; [10]

b) osoba prowadząca przedsiębiorstwo zajmujące się pod nadzorem Państwa Członkowskiego projektowaniem, produkcją, utrzymaniem lub modyfikowaniem statków powietrznych o napędzie turbinowym lub do transportu publicznego albo jakichkolwiek przeznaczonych do nich urządzeń lub części;

c) osoba podpisująca świadectwo obsługi technicznej lub [11] dopuszczenia do eksploatacji statku powietrznego o napędzie turbinowym albo przeznaczonego do transportu publicznego lub jakichkolwiek przeznaczonych do nich urządzeń albo części, pod nadzorem Państwa Członkowskiego;

d) osoba wykonująca funkcję wymagającą upoważnienia jej przez Państwo Członkowskie, np. kontroler ruchu powietrznego lub urzędnik informujący o lotach;

e) dyrektor portu lotniczego objętego rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2408/92 z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie dostępu przewoźników lotniczych Wspólnoty do wewnątrzwspólnotowych tras lotniczych (⁶);

f) osoba pełniąca funkcję związaną z instalowaniem, modyfikowaniem, obsługą techniczną [12], naprawami, naprawami głównymi, kontrolą w locie lub inspekcją lotniczych instalacji nawigacyjnych, za których bezpieczeństwo odpowiada Państwo Członkowskie;

g) osoba pełniąca funkcję związaną z naziemną obsługą statków powietrznych, w tym tankowanie paliwa, serwisowanie, przygotowywanie list ładunkowych, załadunek, odladzanie i holowanie w porcie lotniczym, objętą rozporządzeniem (EWG) nr 2408/92.

2. Państwa Członkowskie mogą zachęcać do dobrowolnego zgłaszania zdarzeń określonych w art. 3 ust. 1 przez każdą osobę pełniącą przy innych działaniach lotnictwa cywilnego funkcje podobne do wymienionych w ust. 1.

Artykuł 5

Zbieranie i przechowywanie informacji

1. Państwa Członkowskie wyznaczają jeden lub więcej właściwych organów do wprowadzenia mechanizmu zbierania, oceny, przetwarzania i przechowywania zdarzeń zgłaszanych zgodnie z art. 4.

Odpowiedzialność za to można powierzyć działającym bezstronnie następującym organom:

a) organom krajowego lotnictwa cywilnego; i/lub

b) organom śledczym lub podmiotom ustanowionym na mocy art. 6 dyrektywy 94/56/WE; i/lub

c) jakiemukolwiek innemu niezależnemu organowi lub podmiotowi, któremu ta funkcja jest powierzona.

Jeśli Państwo Członkowskie wyznacza więcej niż jeden organ lub podmiot, to jeden z nich wyznacza jako punkt kontaktowy wymiany informacji wymieniony w art. 6 ust. 1.

2. Właściwe organy przechowują zebrane zgłoszenia w swoich bazach danych.

3. W bazach tych przechowywane są również dane o wypadkach i poważnych incydentach.

Artykuł 6

Wymiana informacji

1. Państwa Członkowskie biorą udział w wymianie danych, udostępniając właściwym organom innych Państw Członkowskich i Komisji wszystkie dotyczące bezpieczeństwa informacje przechowywane w bazach danych określonych w art. 5 ust. 2.

Bazy danych są zgodne z oprogramowaniem opisanym w ust. 3.

2. Otrzymując zgłoszenie o zdarzeniu, właściwy organ mianowany zgodnie z art. 5 ust. 1 wprowadza go do baz danych i w każdym przypadku, kiedy to niezbędne, zawiadamia właściwy organ Państwa Członkowskiego, w którym zdarzenie miało miejsce, w którym statek powietrzny jest zarejestrowany, w którym statek powietrzny został wyprodukowany i/lub w którym użytkownik jest certyfikowany.

3. Szczególne oprogramowanie do celów niniejszej dyrektywy opracowuje Komisja. Komisja bierze wtedy pod uwagę zapewnienie zgodności z oprogramowaniem już istniejącym w Państwach Członkowskich. Właściwe organy mogą wykorzystywać to oprogramowanie przy prowadzeniu własnych baz danych.

4. Komisja przyjmuje właściwe środki ułatwiające wymianę informacji określonej w ust. 1 zgodnie z procedurą określoną w art. 10 ust. 2.

Artykuł 7

Rozpowszechnianie informacji

1. Każdy podmiot, któremu powierzono zarządzanie bezpieczeństwem lub [13] badanie wypadków i incydentów lotniczych w lotnictwie cywilnym Wspólnoty, ma dostęp do informacji o zdarzeniach zebranych i uzyskanych w drodze wymiany zgodnie z art. 5 i 6, co umożliwia mu wyciąganie wniosków w odniesieniu do bezpieczeństwa na podstawie zgłaszanych zdarzeń.

2. Bez uszczerbku dla praw dostępu społeczeństwa do dokumentów Komisji, jak ustanowiono w rozporządzeniu (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (⁷), Komisja przyjmuje z własnej inicjatywy i zgodnie z procedurą określoną w art. 10 ust. 2 środki dostępu dla zainteresowanych stron do informacji [14] określonych w ust. 1 i związane z tym warunki. Środki te, zarówno ogólne, jak i o charakterze indywidualnym, wynikają z potrzeby:

– dostarczenia osobom i organizacjom informacji, których potrzebują do poprawy bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym,

– ograniczania rozpowszechniania informacji do ściśle określonych celów jej użytkowników, co ma na celu zapewnienie właściwej jej poufności.

Decyzja o rozpowszechnianiu informacji zgodnie z niniejszym ustępem ogranicza ją do zakresu ściśle wymaganego do celów jej użytkownika, bez uszczerbku dla przepisów art. 8.

3. Aby poinformować społeczeństwo o poziomie bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym, Państwa Członkowskie mogą przynajmniej raz do roku publikować przegląd bezpieczeństwa zawierający informacje o typach zdarzeń zebranych przez ich system obowiązkowego zgłaszania. Państwa Członkowskie mogą również publikować zgłoszenia z usuniętymi danymi osobowymi.

Artykuł 8

Ochrona informacji

1. Państwa Członkowskie przyjmują zgodnie ze swoim ustawodawstwem krajowym niezbędne środki, zapewniające właściwą poufność informacji otrzymywanych na podstawie art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1. Państwa Członkowskie wykorzystują te informacje tylko do celów niniejszej dyrektywy.

2. Niezależnie od typu lub klasyfikacji zdarzenia i wypadku lub poważnego incydentu, we wspomnianej w art. 5 ust. 2 bazie danych nigdy nie rejestruje się nazwisk i adresów osób.

3. Bez uszczerbku dla mających zastosowanie przepisów prawa karnego Państwa Członkowskie powstrzymują się od wszczynania procedury sądowej w odniesieniu do popełnionych bez premedytacji lub niezamierzonych naruszeń prawa, o których dowiedziały się tylko dlatego, że zostały zgłoszone zgodnie z krajowym programem obowiązkowego zgłaszania, co jednak nie dotyczy przypadków rażącego niedbalstwa.

4. Zgodnie z określonymi w prawie krajowym procedurami oraz praktykami Państwa Członkowskie zapewniają, że pracownicy zgłaszający incydenty, o których mogli wiedzieć, nie podlegają żadnym szkodliwych dla nich działaniom ze strony ich pracodawcy.

5. Artykuł niniejszy stosuje się bez uszczerbku dla krajowych przepisów dotyczących dostępu do informacji przez organy sądowe.

Artykuł 9

Zgłaszanie dobrowolne

1. Oprócz ustanowionego art. 4 i 5 systemu zgłaszania obowiązkowego Państwa Członkowskie mogą wyznaczyć jeden lub więcej organów lub podmiotów do ustanowienia systemu zgłaszania dobrowolnego, zbierającego i analizującego informacje o zaobserwowanych w lotnictwie nieprawidłowościach, które nie wymagają zgłaszania w systemie zgłaszania obowiązkowego, ale które zgłaszający odczuwa jako zagrożenie bieżące lub potencjalne.

2. Jeśli Państwo Członkowskie decyduje się na ustanowienie systemu zgłaszania dobrowolnego, ustanawia warunki usunięcia danych osobowych przedkładanych w ramach tego systemu raportów, prowadzonego przez jeden lub więcej organów lub podmiotów, które wyznaczyło zgodnie z ust. 1.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że wynikająca z analizy zgłaszania poufnego odpowiednia informacja o bezpieczeństwie, z usuniętymi danymi osobowymi, jest przechowywana i udostępniana wszystkim stronom w celu użycia do poprawy bezpieczeństwa lotniczego.

Artykuł 10

Komitet

1. Komisja jest wspomagana przez komitet ustanowiony w art. 12 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3922/91 z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie harmonizacji wymagań technicznych i procedur administracyjnych w dziedzinie lotnictwa cywilnego (⁸).

2. W przypadku, gdy przywołuje się ten ustęp, stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8.

Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 11

Stosowanie

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do 4 lipca 2005 r. Niezwłocznie informują o tym Komisję.

Środki przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 12

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. [15]

Artykuł 13

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 13 czerwca 2003 r.