history Historia zmian
Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-05-08 do 2018-09-02 (Dz.U.2017.891 tekst jednolity)
[Wniosek o wydanie karty] 1. Kartę wydaje się na wniosek:
1) kierowcy – w przypadku karty kierowcy;
2) przewoźnika drogowego lub innego podmiotu wykonującego przewozy drogowe, będącego właścicielem lub użytkownikiem pojazdu samochodowego objętego obowiązkiem instalacji i użytkowania tachografu cyfrowego, o którym mowa w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3821/85 – w przypadku karty przedsiębiorstwa;
3) podmiotu prowadzącego warsztat oraz innego uprawnionego podmiotu, o którym mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1360/2002 – w przypadku karty warsztatowej;
4) kierownika lub dowódcy jednostki organizacyjnej organu upoważnionego do kontroli tachografów cyfrowych – w przypadku karty kontrolnej.
2. Do wniosku o wydanie karty dołącza się:
1) kopię prawa jazdy i fotografię kierowcy – w przypadku karty kierowcy;
2) kopię dokumentu dopuszczającego do ruchu pojazd objęty obowiązkiem instalacji i użytkowania tachografu cyfrowego, o którym mowa w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3821/85, a w przypadku gdy z tego dokumentu nie wynika prawo dysponowania tym pojazdem, dodatkowo kopię innego dokumentu potwierdzającego powyższy fakt – w przypadku karty przedsiębiorstwa;
3) kopię zezwolenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1, kopię zaświadczenia, o którym mowa w art. 16 ust. 2, posiadanego przez technika warsztatu oraz jego fotografię – w przypadku karty warsztatowej;
4) fotografię osoby uprawnionej do przeprowadzania kontroli – w przypadku karty kontrolnej imiennej.
3. Za wydanie, wznowienie lub wymianę karty pobiera się opłatę.
4. Wnioskodawca do wniosku o wydanie, wznowienie lub wymianę karty dołącza dowód wniesienia opłaty za wydanie karty.
5. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, określa umowa zawarta pomiędzy ministrem właściwym do spraw transportu a podmiotem wydającym karty, przy czym w konsultacjach w sprawie opłat za karty biorą udział polskie organizacje o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszające przewoźników drogowych, pracodawców i pracobiorców w sektorze transportu drogowego.
6. Przy ustalaniu opłaty uwzględnia się:
1) koszty związane z wykonywaniem zadań przez podmiot wydający karty, a w szczególności z obsługą, produkcją, personalizacją i dystrybucją kart oraz prowadzeniem ich ewidencji;
2) interes podmiotów sektora transportu drogowego.
7. Kierowcy pozostającemu w stosunku pracy i wykonującemu przewozy z wykorzystaniem pojazdów wyposażonych w tachografy cyfrowe poniesioną opłatę za wydanie, wznowienie lub wymianę karty kierowcy może refundować pracodawca na podstawie imiennego dowodu uiszczenia tej opłaty.
8. Minister właściwy do spraw transportu ogłasza, w drodze obwieszczenia w dzienniku urzędowym ministra, wysokość opłat, o których mowa w ust. 3. Informację o wysokości opłat minister właściwy do spraw transportu umieszcza na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej, a podmiot wydający karty – na swoich stronach internetowych.
9. Wpłaty z tytułu opłat za karty stanowią przychód podmiotu wydającego karty.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2007-06-20 do 2017-05-07
[Wniosek o wydanie karty] 1. Kartę wydaje się na wniosek:
1) kierowcy – w przypadku karty kierowcy;
2) przewoźnika drogowego lub innego podmiotu wykonującego przewozy drogowe, będącego właścicielem lub użytkownikiem pojazdu samochodowego objętego obowiązkiem instalacji i użytkowania tachografu cyfrowego, o którym mowa w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3821/85 – w przypadku karty przedsiębiorstwa;
3) podmiotu prowadzącego warsztat oraz innego uprawnionego podmiotu, o którym mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1360/2002 – w przypadku karty warsztatowej;
4) kierownika lub dowódcy jednostki organizacyjnej organu upoważnionego do kontroli tachografów cyfrowych – w przypadku karty kontrolnej.
2. Do wniosku o wydanie karty dołącza się:
1) kopię prawa jazdy i fotografię kierowcy – w przypadku karty kierowcy;
2) [19] kopię dokumentu dopuszczającego do ruchu pojazd objęty obowiązkiem instalacji i użytkowania tachografu cyfrowego, o którym mowa w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3821/85, a w przypadku gdy z tego dokumentu nie wynika prawo dysponowania tym pojazdem, dodatkowo kopię innego dokumentu potwierdzającego powyższy fakt – w przypadku karty przedsiębiorstwa;
3) [20] kopię zezwolenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1, kopię zaświadczenia, o którym mowa w art. 16 ust. 2, posiadanego przez technika warsztatu oraz jego fotografię – w przypadku karty warsztatowej;
4) fotografię osoby uprawnionej do przeprowadzania kontroli – w przypadku karty kontrolnej imiennej.
3. Za wydanie, wznowienie lub wymianę karty pobiera się opłatę.
4. Wnioskodawca do wniosku o wydanie, wznowienie lub wymianę karty dołącza dowód wniesienia opłaty za wydanie karty.
5. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, określa umowa zawarta pomiędzy ministrem właściwym do spraw transportu a podmiotem wydającym karty, przy czym w konsultacjach w sprawie opłat za karty biorą udział polskie organizacje o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszające przewoźników drogowych, pracodawców i pracobiorców w sektorze transportu drogowego.
6. Przy ustalaniu opłaty uwzględnia się:
1) koszty związane z wykonywaniem zadań przez podmiot wydający karty, a w szczególności z obsługą, produkcją, personalizacją i dystrybucją kart oraz prowadzeniem ich ewidencji;
2) interes podmiotów sektora transportu drogowego.
7. Kierowcy pozostającemu w stosunku pracy i wykonującemu przewozy z wykorzystaniem pojazdów wyposażonych w tachografy cyfrowe poniesioną opłatę za wydanie, wznowienie lub wymianę karty kierowcy może refundować pracodawca na podstawie imiennego dowodu uiszczenia tej opłaty.
8. Minister właściwy do spraw transportu ogłasza, w drodze obwieszczenia w dzienniku urzędowym ministra, wysokość opłat, o których mowa w ust. 3. Informację o wysokości opłat minister właściwy do spraw transportu umieszcza na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej, a podmiot wydający karty – na swoich stronach internetowych.
9. Wpłaty z tytułu opłat za karty stanowią przychód podmiotu wydającego karty.
[19] Art. 20 ust. 2 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 10 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zmianie ustawy o czasie pracy kierowców oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 99, poz. 661). Zmiana weszła w życie 20 czerwca 2007 r.
[20] Art. 20 ust. 2 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 10 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zmianie ustawy o czasie pracy kierowców oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 99, poz. 661). Zmiana weszła w życie 20 czerwca 2007 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2005-10-05 do 2007-06-19
1. Kartę wydaje się na wniosek:
1) kierowcy – w przypadku karty kierowcy;
2) przewoźnika drogowego lub innego podmiotu wykonującego przewozy drogowe, będącego właścicielem lub użytkownikiem pojazdu samochodowego objętego obowiązkiem instalacji i użytkowania tachografu cyfrowego, o którym mowa w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3821/85 – w przypadku karty przedsiębiorstwa;
3) podmiotu prowadzącego warsztat oraz innego uprawnionego podmiotu, o którym mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1360/2002 – w przypadku karty warsztatowej;
4) kierownika lub dowódcy jednostki organizacyjnej organu upoważnionego do kontroli tachografów cyfrowych – w przypadku karty kontrolnej.
2. Do wniosku o wydanie karty dołącza się:
1) kopię prawa jazdy i fotografię kierowcy – w przypadku karty kierowcy;
2) kopię wypisu z licencji lub wypisu z zaświadczenia potwierdzającego zgłoszenie przez przedsiębiorcę prowadzenia przewozów drogowych jako działalności pomocniczej w stosunku do jego podstawowej działalności – w przypadku karty przedsiębiorstwa;
3) kopię zezwolenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1, kopię świadectwa, o którym mowa w art. 16 ust. 2, posiadanego przez technika warsztatu oraz jego fotografię – w przypadku karty warsztatowej;
4) fotografię osoby uprawnionej do przeprowadzania kontroli – w przypadku karty kontrolnej imiennej.
3. Za wydanie, wznowienie lub wymianę karty pobiera się opłatę.
4. Wnioskodawca do wniosku o wydanie, wznowienie lub wymianę karty dołącza dowód wniesienia opłaty za wydanie karty.
5. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, określa umowa zawarta pomiędzy ministrem właściwym do spraw transportu a podmiotem wydającym karty, przy czym w konsultacjach w sprawie opłat za karty biorą udział polskie organizacje o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszające przewoźników drogowych, pracodawców i pracobiorców w sektorze transportu drogowego.
6. Przy ustalaniu opłaty uwzględnia się:
1) koszty związane z wykonywaniem zadań przez podmiot wydający karty, a w szczególności z obsługą, produkcją, personalizacją i dystrybucją kart oraz prowadzeniem ich ewidencji;
2) interes podmiotów sektora transportu drogowego.
7. Kierowcy pozostającemu w stosunku pracy i wykonującemu przewozy z wykorzystaniem pojazdów wyposażonych w tachografy cyfrowe poniesioną opłatę za wydanie, wznowienie lub wymianę karty kierowcy może refundować pracodawca na podstawie imiennego dowodu uiszczenia tej opłaty.
8. Minister właściwy do spraw transportu ogłasza, w drodze obwieszczenia w dzienniku urzędowym ministra, wysokość opłat, o których mowa w ust. 3. Informację o wysokości opłat minister właściwy do spraw transportu umieszcza na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej, a podmiot wydający karty – na swoich stronach internetowych.
9. Wpłaty z tytułu opłat za karty stanowią przychód podmiotu wydającego karty.