Wyrok SN z dnia 30 stycznia 2024 r., sygn. II CSKP 1640/22

30 stycznia 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)
‎SSN Grzegorz Misiurek
‎SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 30 stycznia 2024 r. w Warszawie
‎skargi kasacyjnej M.S.
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
‎z 31 marca 2021 r., V ACa 569/20,
‎w sprawie z powództwa M.S.
‎przeciwko P. spółce akcyjnej w W.
‎o zapłatę,

oddala skargę kasacyjną.

sp

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy przyjął za bezsporne, że doszło do zdarzenia ubezpieczeniowego w ramach łączącej strony umowy autocasco pojazdów mechanicznych. Spór sprowadzał się do ustalenia wysokości szkody w świetle postanowień umowy ubezpieczenia dotyczących wartości pojazdu w chwili jej zawarcia. Sąd Okręgowy podkreślił, że odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy autocasco, odmiennie niż w przypadku umowy odpowiedzialności cywilnej, ma charakter umowny. Tym samym sposób ustalenia szkody jest regulowany w ramach swobody umów. W przedmiotowej sprawie sposób obliczenia wysokości szkody należało zatem ustalić w oparciu o postanowienia ogólnych warunków umów, stanowiących integralną część umowy ubezpieczenia łączącej strony.

Zgodnie z § 9 ust. 1 pkt 1 ogólnych warunków umów za zapłatą dodatkowej składki ubezpieczeniowej umowa autocasco „może zostać zawarta z zastosowaniem opcji wartość 100% zapewniającej zachowanie wartości pojazdu ustalonej na dzień zawarcia umowy autocasco, bez uwzględnienia naturalnej utraty wartości rynkowej pojazdu pod warunkiem, że do jej ustalenia ubezpieczający podał zgodnie ze stanem faktycznym informacje, o które P. pytał przy zawarciu umowy autocasco. Jeżeli informacje te nie były zgodne ze stanem faktycznym, za wartość pojazdu uważa się wartość pojazdu właściwą na dzień zawarcia umowy autocasco zgodnie ze stanem faktycznym”.