Postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 7 maja 2024 r., sygn. I SA/Gl 1292/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Kozłowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2024 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z.J. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 grudnia 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 485/19 w sprawie ze skargi Z.J. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 15 stycznia 2019 r. nr 2401-IOV1_.4103.202.2018.2.AWE1 UNP: 2401-19-011068 w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku w sprawie zwrotu podatku na rachunek bankowy p o s t a n a w i a: odrzucić skargę o wznowienie postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 485/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Z.J. (dalej: skarżący) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach (dalej: organ) z dnia 15 stycznia 2019 r. nr 2401-IOV1_.4103.202.2018.2.AWE1 UNP: 2401-19-011068 w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku w sprawie zwrotu podatku na rachunek bankowy.

Starszy referendarz sądowy postanowieniem z dnia 26 czerwca 2020 r. stwierdził, że powyższy wyrok jest prawomocny od dnia 20 lutego 2020 r.

Pismem z dnia 17 września 2023 r. skarżący wniósł skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 grudnia 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 485/19. W uzasadnieniu skargi wskazał, iż Sąd powinien w toku postępowania sądowego pouczać go w zakresie jego praw i obowiązków zgodnie z art. 5 Kodeksu cywilnego oraz przyznać mu adwokata z urzędu, jak również winien wydać postanowienie o zwrocie nadpłaconego przez niego podatku od towarów i usług. Następnie wskazał, iż miał świadomość, że z zakresu swojej działalności gospodarczej F.P.U.H. D był zobowiązany do składania miesięcznych deklaracji VAT-7 z tytułu podatku od towarów i usług, jednakże nie jest dla niego zrozumiałe dlaczego stwierdzono, że nie należy mu się zwrot nadwyżki podatku naliczonego VAT nad należnym skoro na koniec każdego roku obrachunkowego składał deklarację VAT. Podniósł również, iż składał wnioski o obecność na sprawach co oznacza, że nie wyrażał zgody na wydawanie wyroków, postanowień oraz zarządzeń w postępowaniu niejawnym lub podczas nieobecności powoda. Kontynuując, zwrócił uwagę na wyrok Trybunału Konstytucyjnego (dalej: TK) z dnia 16 stycznia 2006 r. (brak sygn. akt), który według niego ma dotyczyć charakterystyki pojęcia sprawiedliwości proceduralnej, postrzeganej przez TK, jako możliwość bycia wysłuchanym, co jest niepodważalnym dowodem wymagającym wznowienia postępowania sądowego w niniejszej sprawie. Powołując się na art. 272 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm. - p.p.s.a.) stwierdził, że w niniejszej sprawie naruszono jego prawa konstytucyjne, co stanowi podstawę do wznowienia postępowania w związku ze wskazanym wyżej orzeczeniem TK. Następnie wskazał, że zgodnie z art. 272 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 190 ust. 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej żąda wznowienia postępowania sądowego, gdyż doszło do naruszenia orzeczenia TK o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub ustawą, na podstawie których zostało wydane orzeczenie sądu administracyjnego i stwierdził, że doszło do orzekania przez Sąd z pominięciem przepisu ustawy, który Sąd winien ocenić jako niekonstytucyjny. W dalszej kolejności skarżący powołał się również na orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego (nie podając dat ich wydania, ani sygnatur akt), z których wynikają przedstawione przez niego poglądy. Wrócił także do pojęcia sprawiedliwości proceduralnej, która jego zdaniem oznacza zachowanie przez sąd "tożsamości konstytucyjnej", na którą składa się głównie: