Postanowienie SN z dnia 12 grudnia 2023 r., sygn. II USK 205/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Robert Stefanicki

w sprawie z odwołania J.T.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Gdańsku
‎o przeliczenie emerytury,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 grudnia 2023 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
‎z dnia 21 grudnia 2022 r., sygn. akt III AUa 2315/21,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od odwołującego się J.T. na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

(J.C-S.)

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku decyzją z dnia 29 lipca 2021 r. odmówił ubezpieczonemu J. T. prawa do przeliczenia emerytury na podstawie art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Na skutek odwołania od powyższej decyzji przez ubezpieczonego, który domagał się przeliczenie emerytury ze współczynnikiem 132,51%, zamiast 90,61%, Sąd Okręgowy w Gdańsku VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 28 października 2021 r. (XIV U 187/20) oddalił odwołanie. Sąd Okręgowy ustalił m.in., że ubezpieczony J. T., urodzony dnia […] 1945 r., który pracował zawodowo w okresie od dnia 28 sierpnia 1962 r. do dnia 27 listopada 1990 r. jako monter instalacji sanitarnych, w dniu 22 lutego 2012 r. złożył wniosek o ponowne ustalenie podstawy wymiaru emerytury. Na podstawie decyzji z dnia 15 listopada 1991 r. ubezpieczony od dnia 23 listopada 1990 r. otrzymał rentę inwalidzką III grupy inwalidów. Decyzją z dnia 8 września 2000 r. ubezpieczony otrzymał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Świadczenie rentowe ubezpieczony otrzymywał do dnia przyznania emerytury. W dniu 25 maja 2005 r. ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Wnioskowane świadczenie zostało mu przyznane decyzją z dnia 7 czerwca 2005 r. od dnia 24 maja 2005 r. tj. od osiągnięcia wieku 60 lat, zamiast pobieranej dotychczas renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Do ustalenia wysokości emerytury przyjęto podstawę wymiaru dotychczasowej renty (131,84%) jako opcję korzystniejszą wobec faktu, iż nie zostały przez ubezpieczonego udokumentowane wynagrodzenia z 20 lat podlegania ubezpieczeniu na przestrzeni całego życia oraz okoliczność, iż od 1985 r. posiadał on wynagrodzenia jedynie z 6 lat zatrudnienia (1985-1990). Do obliczenia podstawy emerytury organ przyjął podstawę wymiaru renty od dnia 1 stycznia 1984 r. do dnia 31 grudnia 1986 r. oraz dotychczasowy wskaźnik wysokości wymiaru: 131,84%. Wartość świadczenia wyniosła 822,25 zł.