Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2023 r., sygn. I OSK 1801/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędziowie: Sędzia NSA Mariola Kowalska (spr.) Sędzia NSA Piotr Niczyporuk po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 października 2021 r. sygn. akt I SA/Wa 1286/21 w sprawie ze skargi M.M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2021 r., nr KOC/1623/Go/20 w przedmiocie zawieszenia postępowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 28 października 2021 r. sygn. akt I SA/Wa 1286/21, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M.M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z 7 kwietnia 2021 r. nr KOC/1623/Go/20 w przedmiocie zawieszenia postępowania oddalił skargę.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie decyzją z 17 sierpnia 2011 r. stwierdziło nieważność orzeczenia Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie z 27 maja 1960 r. o odmowie przyznania prawa własności czasowej do gruntu, nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...], nr hip. [...], w części stanowiącej obecnie własność m.st. Warszawy, tj. części dz.nr [...] położonej przy ul. [...].

M.M., K.M. oraz A.M. - działająca jako wykonawca testamentu E.H., w dniu 15 lutego 2019 r. wystąpiły z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Kolegium z 17 sierpnia 2011 r., zarzucając jej rażące naruszenie prawa poprzez skierowanie decyzji do nieżyjącej E.H.

Kolegium postanowieniem z 27 lutego 2020 r., na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., zawiesiło przedmiotowe postępowanie nadzorcze do czasu przedłożenia postanowienia ustalającego następstwo prawne po E.H. Jak wskazało w uzasadnieniu, postanowieniem Sądu Okręgowego w [...] [...] Wydział Cywilny Rodzinny Odwoławczy z 5 lipca 2017 r. sygn. akt [...] orzeczono, że "podlega uznaniu na obszarze Polski – z wyłączeniem nieruchomości położonych w Polsce - orzeczenie Sądu Najwyższego [...] Wydziału Spraw Testamentowych ([...]) z dnia 12 maja 2016, stwierdzające że w dniu 27 kwietnia 2016 r. ostatnia Wola i E.H. (...) zmarłej w [...] w dniu [...] listopada 1999 r. została udowodniona przez A.E. zamieszkałą pod adresem [...], wykonawcę testamentu wskazanego w ostatniej woli. J.K. jako wykonawca, jak opisano w ostatniej woli, przeżyła spadkodawczynię, ale zmarła nie potwierdziwszy ostatniej woli".