Wyrok WSA w Lublinie z dnia 9 lutego 2023 r., sygn. II SA/Lu 758/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Parchomiuk Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza (sprawozdawca) Asesor sądowy Bartłomiej Pastucha po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 9 lutego 2023 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 22 sierpnia 2022 r., znak: SKO.41/2987/OS/2022 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do sądu decyzją z 22 sierpnia 2022 r. SKO.41/2987/OS/2022 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie, po rozpatrzeniu odwołania J. K. (dalej jako: skarżący), utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Puławy z 14 czerwca 2022 r., Nr NS/470/8183-1/2022A w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.

Rozstrzygnięcie organu zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W dniu 1 kwietnia 2022 r. skarżący złożył do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w P. wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad ojcem M. K., legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności wydanym przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w P..

Decyzją z dnia 4 kwietnia 2022 r. nr NS/470/8183-1/2022 organ I instancji odmówił wnioskodawcy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na art. 17 ust. 1b ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 390; dalej jako: u.ś.r.), gdyż niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała po ukończeniu wieku określonego w ww. przepisie.

Po rozpatrzeniu odwołania skarżącego, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie decyzją z dnia 3 czerwca 2022 r., nr SKO.41/2015/OS/2022, uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę organowi I instancji.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, organ I instancji decyzją z dnia 14 czerwca 2022 r, nr NS/470/8183-1/2022A odmówił przyznania skarżącemu świadczenia pielęgnacyjnego, wskazując na zaistnienie dwóch przesłanek negatywnych: wiek powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki (art. 17 ust. 1b u.ś.r.) oraz brak związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy koniecznością sprawowania opieki a możliwością podjęcia zatrudnienia.