Wyrok NSA z dnia 5 października 2012 r., sygn. I FSK 1990/11

System odliczeń podatku VAT ma na celu zwolnienie podatnika w całości od obciążeń podatkiem VAT należnym do zapłaty lub zapłaconym w toku całości jego działalności gospodarczej. Samo więc wykazanie w fakturze podatku VAT, jeżeli taki podatek nie wynika z rzeczywistej czynności rodzącej obowiązek podatkowy u jej wystawcy nie może dawać podatnikowi prawa do odliczenia takiego podatku. Nie można więc zgodzić się ze skargą kasacyjną, by w takiej sytuacji doszło do naruszenia zasady neutralności podatku VAT.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia WSA (del) Roman Wiatrowski, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 5 października 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. Sp. z o. o. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 189/11 w sprawie ze skargi G. Sp. z o. o. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 16 grudnia 2010 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2004 r. oraz za miesiące od stycznia do czerwca 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od G. Sp. z o. o. z siedzibą w G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 5.400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 15 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 189/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę G. Sp. z o.o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z 16 grudnia 2010 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2004 r. oraz za miesiące od stycznia do czerwca 2005 r.

2. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że decyzją z 16 grudnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. z 23 czerwca 2010 r. określającą skarżącej spółce zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od towarów i usług za grudzień 2004 r., styczeń, luty, marzec i kwiecień 2005 r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za maj i czerwiec 2005 r. Organy ustaliły bowiem, że faktury wystawione na rzecz strony przez P. Sp. z o.o. (prace spawalnicze, konserwatorsko-malarskie, kowalskie, monterskie, monterskie sekcji kadłubowej, szlifierskie), J. (usługi spawalnictwa, montażu) i I. (prace ruraskie, montersko-spawalnicze, malarsko-konserwacyjne) dokumentują czynności, które nie zostały dokonane, a więc podatek w nich naliczony nie podlega odliczeniu stosownie do art. 86 ust. 1 i 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej u.p.t.u.) i § 14 ust. 2 pkt 4 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97, poz. 970 ze zm. dalej rozporządzenie). Strona nie przedstawiła żadnych okoliczności oraz rzetelnych i wiarygodnych dowodów potwierdzających, iż istotnie pomiędzy stronami wykazanymi w zakwestionowanych fakturach jako nabywca i sprzedawca - miały miejsce rzeczywiste transakcje. Organy ustaliły zaś, że wskazane podmioty nie miały technicznych możliwości wykonania czynności, których dotyczyły fikcyjne faktury. Zgromadzony materiał dowodowy pozwalał na stwierdzenie, iż wykonawcami zafakturowanych usług nie były podmioty wskazane na tych fakturach jako ich wystawcy.