Interpretacja indywidualna z dnia 13 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.154.2023.1.MR

Ustalenie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych zgodnie z regułami kolizyjnymi polsko-brytyjskiej konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lutego 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku podatkowego. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą obywatelstwo Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Od 2007 roku stale przebywa na terytorium Wielkiej Brytanii. Do 2017 roku był zatrudniony na podstawie umowy o pracę na stanowisku managera. W związku z zakończeniem tego zatrudnienia otrzymał od ówczesnego pracodawcy dokument P45 dokumentujący ustanie stosunku pracy u danego pracodawcy. Od 2017 roku jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę jako kierowca zawodowy – międzynarodowy. Wnioskodawca otrzymywał również dokumenty P60 dokumentujący bieżące regulowanie podatku dochodowego w Wielkiej Brytanii. Zarówno ówcześnie, jak też obecnie wymiar czasu pracy wynosi 1/1 etatu. Rozkład czasu pracy obowiązujący na podstawie aktualnej umowy o pracę obejmuje przeciętnie zmienny wymiar czasu pracy w cyklach: 6 dni pracy/1 dzień wolny; 6 dni pracy/3 dni wolne.

Wnioskodawca dokonuje również transakcji na rynku kapitałowym, tj. dokonuje obrotu instrumentami finansowymi na rynku w Wielkiej Brytanii oraz na Cyprze. Z tego tytułu nie osiągnął jednak do tej pory żadnych dochodów, a wyłącznie poniósł straty.

Wnioskodawca legitymuje się zaświadczeniem o brytyjskiej rezydencji podatkowej wystawionym przez administrację skarbową Wielkiej Brytanii 25 stycznia 2023 r. Posiada także brytyjski numer identyfikacji ubezpieczeniowej – National Insurance Number – XXXX.

W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca wynajmuje pokój w budynku mieszkalnym i zamieszkuje w tym w samym miejscu ok. 6 lat. W latach poprzednich wynajmował cały budynek mieszkalny, następnie dokonał zmiany miejsca zamieszkania, aby powrócić pod aktualny adres, w którym zamieszkuje przez ww. okres.

W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca posiada rachunek bankowy, a także zobowiązania kredytowe; nie posiada majątku nieruchomego. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę.

W 2007 roku Wnioskodawca wyjechał do Wielkiej Brytanii wraz z żoną, która powróciła do Polski w 2018/2019 roku, gdzie nadal przebywa wraz ze wspólnymi dziećmi. Wnioskodawca i jego małżonka pozostają w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej. W Polsce Wnioskodawca oraz jego małżonka są współwłaścicielami lokalu mieszkalnego, w którym zamieszkuje żona wraz z dziećmi. Ponadto Wnioskodawca posiada samochód osobowy finansowany kredytem zaciągniętym w Polsce. W Polsce posiada również rachunek bankowy, z którego korzysta na potrzeby dokonywania niezbędnych opłat i ponoszenia koniecznych wydatków związanych z majątkiem znajdującym się w Polsce.

Od momentu przeprowadzki w roku 2007 Wnioskodawca przebywa w Polsce wyłącznie w okresie świąt oraz części urlopów, co przekłada się na okres 30-40 dni w roku kalendarzowym. W czasie nie wykonuje w Polsce żadnej działalności zarobkowej. Wnioskodawca nie posiada w Polsce żadnego źródła dochodu, skutkiem czego nie osiąga w Polsce żadnych dochodów. Wielka Brytania jest jedynym miejscem osiągania przychodów przez Wnioskodawcę. W tym kraju opłaca podatki oraz składki ubezpieczeniowe oraz posiada konto rozliczeniowe ubezpieczenia emerytalnego.

Jak wynika z powyższego życie zawodowe Wnioskodawcy toczy się wyłącznie w Wielkiej Brytanii już od 2007 r. W tym miejscu toczy się również jego życie osobiste, towarzyskie oraz kulturalne.

Natomiast główny ośrodek życia rodzinnego znajduje się w Polsce, gdzie mieszka jego żona wraz z dziećmi, a także jego rodzice oraz teściowie. Wielka Brytania jest miejscem, w którym Wnioskodawca prowadzi swoją działalność zawodową, ale jednocześnie realizuje bieżące potrzeby bytowe związane z zamieszkaniem oraz organizacją życia prywatnego. Miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest A., gdzie przebywa on z zamiarem stałego pobytu. Wnioskodawca najmuje pokój w budynku mieszkalnym w oparciu o umowę długoterminową i ponosi z tego tytułu koszty czynszu oraz opłat związanych z bieżącą eksploatacją oraz potrzebami bytowymi.

Pytania

1.Czy w opisanych okolicznościach Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej, tj. jest osobą mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, tj. dla celów podatkowych, i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce?

2.Czy na Wnioskodawcy spoczywał i spoczywa obowiązek składania deklaracji rocznej na podatek dochodowy z tytułu osiągania dochodów na terytorium Wielkiej Brytanii oraz z tytułu strat poniesionych z inwestycji kapitałowych z transakcji giełdowych zawieranych w Wielkiej Brytanii i na Cyprze?

Pana stanowisko w sprawie pytania 1

Zdaniem Wnioskodawcy posiada on podwójną rezydencję podatkową, tj. jest rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii, gdzie posiada nieograniczony obowiązek podatkowy, a także jest rezydentem podatkowym Rzeczpospolitej Polskiej, w której podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o PIT:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Użycie przez ustawodawcę spójnika „lub” przesądza, że dla uznania podatnika za polskiego rezydenta podatkowego wystarczające jest spełnienie przynajmniej jednej z dwóch wymienionych przesłanek, tj. posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych) w Polsce lub przebywanie w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast przepis art. 3 ust. 2a ustawy o PIT stanowi, że:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wynika z art. 3 ust. 2b ustawy o PIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski w rozumieniu ustawy o PIT nie przesądza jednak o uznaniu tej osoby za osobę podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Konieczne jest bowiem uwzględnienie postanowień umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, co wynika wprost z art. 4a ustawy o PIT.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że podstawowym warunkiem uprawniającym do uznania danej osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych, zbiorczo określanych jako ośrodek interesów życiowych. Przesłanki te zostały sformułowane w sposób, który umożliwia jej szeroką interpretację. Zagadnienie to stanowiło przedmiot wydanych dnia 29 kwietnia 2021 r. Objaśnień podatkowych w przedmiocie rezydencji podatkowej oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych w Polsce. W ich treści wskazuje się, że każda z przesłanek podlega samodzielnej ocenie.

W przypadku centrum interesów osobistych wskazano, że oznacza to:

„(…) miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci”.

Natomiast odnośnie do pojęcia centrum interesów gospodarczych wskazano, że:

„W praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.”.

Jak wynika ze stanu faktycznego Wnioskodawca stale mieszka i prowadzi działalność zarobkową w Wielkiej Brytanii, a zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy Konwencji MLI oraz Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840; dalej: „Konwencja MLI”).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji MLI:

Określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Jak natomiast wynika z treści art. 4 ust. 2 Konwencji MLI:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Podstawowym źródłem interpretacji postanowień Konwencji MLI jest Komentarz do Modelowej Konwencji OECD (Commentaries on the Articles of The Model Tax Convention – Model Tax Convention (Condensed Version) – ISBN 978-92-64-08948-8 – © OECD 2010; dalej: „Komentarz”).

Wskazać w tym miejscu należy, że w orzecznictwie sądów administracyjnych ukształtowało się stanowisko, zgodnie z którym:

„Przywołana Modelowa Konwencja OECD i oficjalny do niej komentarz (sporządzony i aktualizowany przez zespół ekspertów tej organizacji) nie są ani umowami międzynarodowymi ani nie mają charakteru normatywnego. Jednakże stanowią dogodny instrument przy interpretacji zapisów umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania, gdyż zawierane są one lub modyfikowane z uwzględnieniem rozwiązań proponowanych (zaleceń) przez Modelową Konwencję. Odwołuje się ona i ujednolica rozwiązania wypracowane w prawie międzynarodowym”.

(wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 lipca 2022 r. sygn. akt I SA/Gd 188/22).

Analogicznie w praktyce Dyrektora KIS, np. w interpretacji indywidualnej z dnia 30 września 2022 r. znak: 0113-KDIPT2-1.4011.537.2022.2.KO:

„Dokonując interpretacji zapisów Umowy dotyczących reguł kolizyjnych, pozwalających na ustalenie państwa rezydencji podatkowej, należy posiłkować się Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD ("Komentarz"). Zarówno Komentarz, jak i Modelowa Konwencja zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Pomimo, że Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, stanowią one wskazówkę interpretacyjną do zapisów umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania”.

W odniesieniu do art. 4 ust. 1 Modelowej Konwencji OECD w Komentarzu wskazano, że:

„In accordance with the provisions of the second sentence of paragraph 1, however, a person is not to be considered a “resident of a Contracting State” in the sense of the Convention if, although not domiciled in that State, he is considered to be a resident according to the domestic laws but is subject only to a taxation limited to the income from sources in that State or to capital situated in that State”.

tj.:

„Zgodnie jednak z postanowieniami ust. 1 zd. drugie, osoby nie należy uważać za „rezydenta Umawiającego się Państwa” w rozumieniu Konwencji, jeżeli, chociaż nie ma ona miejsca zamieszkania w tym Państwie, jest uznawana za rezydenta zgodnie z prawem wewnętrznym, ale podlega jedynie opodatkowaniu ograniczonemu do dochodu ze źródeł w tym Państwie lub do kapitału znajdującego się w tym Państwie”.

Natomiast odnośnie do art. 4 ust. 2 Konwencji Modelowej OECD w Komentarzu wskazano, że:

„9. This paragraph relates to the case where, under the provisions of paragraph 1, an individual is a resident of both Contracting States. (…)

11. The Article gives preference to the Contracting State in which the individual has a permanent home available to him. This criterion will frequently be sufficient to solve the conflict, e.g. where the individual has a permanent home in one Contracting State and has only made a stay of some length in the other Contracting State.

12. Subparagraph a) means, therefore, that in the application of the Convention (that is, where there is a conflict between the laws of the two States) it is considered that the residence is that place where the individual owns or possesses a home; this home must be permanent, that is to say, the individual must have arranged and retained it for his permanent use as opposed to staying at a particular place under such conditions that it is evident that the stay is intended to be of short duration.

13. As regards the concept of home, it should be observed that any form of home may be taken into account (house or apartment belonging to or rented by the individual, rented furnished room). But the permanence of the home is essential; this means that the individual has arranged to have the dwelling available to him at all times continuously, and not occasionally for the purpose of a stay which, owing to the reasons for it, is necessarily of short duration (travel for pleasure, business travel, educational travel, attending a course at a school, etc.).

14. If the individual has a permanent home in both Contracting States, paragraph 2 gives preference to the State with which the personal and economic relations of the individual are closer, this being understood as the centre of vital interests. In the cases where the residence cannot be determined by reference to this rule, paragraph 2 provides as subsidiary criteria, first, habitual abode, and then nationality. If the individual is a national of both States or of neither of them, the question shall be solved by mutual agreement between the States concerned according to the procedure laid down in Article 25.

15. If the individual has a permanent home in both Contracting States, it is necessary to look at the facts in order to ascertain with which of the two States his personal and economic relations are closer. Thus, regard will be had to his family and social relations, his occupations, his political, cultural or other activities, his place of business, the place from which he administers his property, etc. The circumstances must be examined as a whole, but it is nevertheless obvious that considerations based on the personal acts of the individual must receive special attention. If a person who has a home in one State sets up a second in the other State while retaining the first, the fact that he retains the first in the environment where he has always lived, where he has worked, and where he has his family and possessions, can, together with other elements, go to demonstrate that he has retained his centre of vital interests in the first State”.

tj.

„9. Ten ustęp odnosi się do przypadku, w którym zgodnie z postanowieniami ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach. (...)

11. Artykuł daje pierwszeństwo temu Umawiającemu się Państwu, w którym jednostka ma do dyspozycji stałe miejsce zamieszkania. To kryterium często będzie wystarczające do rozwiązania sporu, np. w przypadku gdy osoba fizyczna ma stałe miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie, a w drugim Umawiającym się Państwie dokonała jedynie pobytu o pewnej długości.

12. Litera a) oznacza zatem, że przy stosowaniu konwencji (czyli w przypadku sporu między przepisami obu państw) uznaje się, że miejscem zamieszkania jest to miejsce, w którym dana osoba jest właścicielem lub posiadaczem miejsca zamieszkania; miejsce zamieszkania musi być stałe, to znaczy, że dana osoba musi je urządzić i zachować do stałego użytku, w przeciwieństwie do pobytu w określonym miejscu w takich warunkach, że jest oczywiste, iż pobyt ma być krótkotrwały.

13. Jeśli chodzi o pojęcie miejsca zamieszkania, należy zauważyć, że każda jego forma może być brana pod uwagę (dom lub mieszkanie należące do danej osoby lub przez nią wynajmowane, wynajęty umeblowany pokój). Zasadnicze znaczenie ma jednak stałość miejsca zamieszkania; oznacza to, że dana osoba zapewniła sobie dostęp do mieszkania przez cały czas w sposób ciągły, a nie okazjonalnie w celu pobytu, który ze względu na jego przyczyny jest z konieczności krótkotrwały (podróż dla przyjemności, podróż służbowa, podróż edukacyjna, uczęszczanie na kurs w szkole itp.)

14. Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, ust. 2 daje pierwszeństwo Państwu, z którym osobiste i gospodarcze stosunki osoby fizycznej są bliższe, co rozumie się jako ośrodek żywotnych interesów. W przypadkach, gdy miejsca zamieszkania nie można określić na podstawie tej zasady, ust. 2 przewiduje jako kryteria pomocnicze najpierw miejsce zwykłego pobytu, a następnie obywatelstwo. Jeśli dana osoba jest obywatelem obu państw lub żadnego z nich, kwestia ta jest rozwiązywana za porozumieniem zainteresowanych państw zgodnie z procedurą określoną w artykule 25.

15. Jeżeli osoba fizyczna ma stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, należy przyjrzeć się faktom, aby ustalić, z którym z tych dwóch Państw jej osobiste i gospodarcze związki są bliższe. W związku z tym uwzględnione zostaną jej stosunki rodzinne i społeczne, jej zawody, działalność polityczna, kulturalna lub inna, miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, miejsce, z którego zarządza swoim majątkiem itp. Okoliczności muszą być badane jako całość, niemniej jednak jest oczywiste, że rozważania oparte na osobistych aktach jednostki muszą być przedmiotem szczególnej uwagi. Jeśli osoba, która ma dom w jednym państwie, zakłada drugi w innym państwie, zachowując pierwszy, fakt, że zachowuje pierwszy w środowisku, w którym zawsze mieszkała, pracowała, ma rodzinę i majątek, może, wraz z innymi elementami, wykazać, że zachowała centrum swoich istotnych interesów w pierwszym państwie”.

Zgodnie z powyższym stwierdzić należy, że treść Komentarza wskazuje, iż posiadanie przez daną osobę stałego ogniska domowego odnosi się do kwestii urządzenia miejsca zamieszkania w sposób trwały i nakierowany na zamiar stałego przebywania i korzystania z danego domu, lokalu/pomieszczenia. Istotny nacisk jest zatem położony na stałość zamieszkania, ciągłość korzystania oraz zamierzenie pobytu w dłuższym okresie czasu. Jeżeli natomiast dana osoba fizyczna posiada takie ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo przyznaje się temu Państwu, z którym taka osoba posiada ściślejsze powiązania o charakterze osobistym oraz ekonomicznym, np. stosunki rodzinne, relacje towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczna, kulturalna, społeczna, sportowa itp., miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, jak również miejsce, z którego sprawowany jest zarząd jej majątkiem.

Okoliczności te powinny być rozpatrywane łącznie, z uwzględnieniem indywidualnych cech oraz potrzeb podatnika.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionych okolicznościach uprawnione jest stwierdzenie, zgodnie z którym spełnia on przesłanki do uznania, iż posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Wielkiej Brytanii, jak też w Rzeczpospolitej Polskiej. W obu tych państwach istnieją bowiem elementy składające się na ognisko domowe. W Wielkiej Brytanii prowadzona jest działalność zarobkowa, istnieje stałe miejsce zamieszkania, a także istnieje ośrodek interesów osobistych związany z bieżąca działalnością społeczną, towarzyską oraz kulturalną. W Polsce istnieje natomiast ognisko domowe związane z pobytem żony, dzieci oraz rodziców i teściów Wnioskodawcy, a także w tym kraju posiada on majątek ruchomy i nieruchomy.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy ustalić na podstawie art. 4 ust. 2 Konwencji MLI.

Ocena powiązań gospodarczych (źródło dochodów, miejsce zamieszkania, ubezpieczenie, rachunek bankowy) wykazuje bowiem powiązania z Wielką Brytanią, a powiązania osobiste (rodzinne, majątek ruchomy i nieruchomy, rachunek bankowy) wskazują na istnienie związku również z Polską.

W związku z powyższym nie istnieje możliwość jednoznacznego wskazania państwa, z którym Wnioskodawca posiada ściślejsze powiązania o charakterze osobistym oraz gospodarcze, tj. w którym można byłoby jednoznacznie umiejscowić jego ośrodek interesów życiowych, tym samym zastosowanie powinien znaleźć przepis art. 4 ust. 2 lit. b) Konwencji, który pierwszeństwo opodatkowania przyznaje państwu, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa.

W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, a tym samym nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o PIT.

Wnioskodawca podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. opodatkowaniu wyłącznie w stosunku do dochodów (przychodów) osiągniętych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W sytuacji gdy nie osiąga dochodów (przychodów) w Polsce, nie istnieje po jego stronie obowiązek ich opodatkowania na podstawie przepisów ustaw o PIT.

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 28 grudnia 2022 r. znak: 0115-KDIT1.4011.686.2022.1.MR.

Pana stanowisko w sprawie pytania 2

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma obowiązku składania w Rzeczypospolitej Polskiej deklaracji rocznej na podatek dochodowy z tytułu osiągania dochodów na terytorium Wielkiej Brytanii oraz z tytułu strat poniesionych z inwestycji kapitałowych z transakcji giełdowych zawieranych w Wielkiej Brytanii i na Cyprze, ponieważ nie osiąga równolegle żadnych dochodów na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 ustawy o PIT:

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu(poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Uwzględniając treść uzasadnienia stanowiska do pytania 1, obowiązek złożenia zeznania podatkowego, w przypadku podmiotu posiadającego ograniczony obowiązek podatkowy zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, odnosi się do dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie osiąga i nie zamierza osiągać przychodów (dochodów) ze źródeł położonych na terytorium Polski.

Tym samym w świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychody uzyskiwane wyłącznie w Wielkiej Brytanii nie podlegały i nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, a tym samym Wnioskodawca nie miał i nie ma obowiązku wykazywania ich w deklaracji podatkowej w Polsce, gdyż nie osiągał i nie osiąga na jej terytorium żadnych przychodów, co skutkowało i skutkuje, iż po jego stronie brak obowiązku składnia rocznego zeznania podatkowego.

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone przykładowo w:

•interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 21 czerwca 2022 r. znak: 0113-KDIPT2-2.4011.309.2022.1.KR,

•interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 08 listopada 2022 r. znak: 0115- KDIT2.4011.636.2022.1.ENB, a także w przywołanej wyżej

•interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 28 grudnia 2022 r. znak: 0115-KDIT1.4011.686.2022.1.MR.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

•stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

•zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że interpretację wydano w oparciu o opis zdarzenia przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.